Etar
Idi na navigaciju
Idi na pretragu
etar
| Značenje riječi | |
|---|---|
| etar | (grč. aither čist, gornji sloj vazduha) u grčkoj predstavi: plameni vazduh u kome zvezde lebde i bogovi stanuju, dakle nebeski prostor i svetlosna tvar ujedno, nebeski vazduh, nebo; u grčkoj filozofiji: najfinija pratvar (Anaksagora, Empedokle, Platon), peti element - kvintesenca - koji ispunjava nebeski prostor iznad Meseca (Aristotel); hem. fina, bistra, bezbojna, lako pokretljiva tečnost karakteristična mirisa, specifično lakša od vode (C4HioI); fiz. tvar koja, sem materije u prostoru, po pretpostavci postoji kao sredina u kojoj se zbivaju izvesne pojave u prirodi; npr. energija koju Sunce zrači u prostor prenosi se poprečnim talasima kroz elastičnu sredinu etar, koja je netežljiva, imponderabilna; eter. |